Chłopi jako powieść nagrodzona Nagrodą Nobla.
Wypracowanie na temat: Chłopi jako powieść nagrodzona Nagrodą Nobla.
Władysław Reymont - syn wiejskiego organisty, wielki talent literacki, należy do grona najwybitniejszych pisarzy polskich. Jego najważniejsza powieścią są "Chłopi" - wielka epopeja o wsi polskiej i jej mieszkańcach. To właśnie za "Chłopów" w 1924 roku otrzymuje literacką Nagrodę Nobla. Czy rzeczywiście powieść Reymont. zasłużyła na tak wysokie wyróżnienie? Spróbuje odpowiedzieć na to pytanie.
Akcja powieści rozgrywa się w autentycznej wsi Lipce. Jest bardzo zróżnicowana ze względu na stan posiadania chłopów, który wpływa na ich życie towarzyskie oraz miejsce zajmowane we wsi. Społeczność wiejską można podzielić na kilka grup. Najbogatsi, do których należą: Boryna, wójt, młynarz, organista, ksiądz. Średniozamożni, których reprezentuje Dominikowa i Kłębowie. Natomiast biedota i komornicy to: Winciorkowie, Gołębiowie, Kozłowie, Bylica i inni. Stan majątkowy decydował o pozycji zajmowanej we wsi. Największe znaczenie i szacunek posiadali najbogatsi. Z racji posiadanego majątku mają oni uprzywilejowane miejsce w kościele, decydujący głos w najważniejszych sprawach z życia wsi, a także prawo do wykorzystywania innych (Boryna bezwzględnie wyzyskuje Kunę, Witka).
Przedstawjając gromadę lipiecką, Reymont interesije się wszystkim, co dotyczy życia wiejskiej społeczności, między innymi dniem powszednim, pracą, świętami, czasem wolnym, a także zabawami i rozrywkami.
Praca w "Chłopach" ukazana jest bardzo realistycznie, zaś jej rytm wyznaczany jest przez przyrodę. Codzienne obowiązki, związane z pracą na roli i w gospodarstwie, są nieodłącznum elementem życia wiejskich bohaterów. Jesień i wszystkie prace jesienne pokazane są bardzo dokładnie, gdyż to właśnie ta pora rozpoczyna kalendarz pracy. Pory roku wyznaczają czas zasiewów i czas zbierania plonów, czas pracy i czas odpoczynku. To właśnie przyroda bardzo bezdusznie i konsekwentnie każe chłopom wiosną wychodzić w pole, latem pracować przy żniwach, jesienią zmierać plony, a zimą odpoczywać. Jest między innymi reżyserem przeżyć, zdarzeń i nastrojów bohaterów. Zimą pozwala im na lenistwo i senność, bo sama na chwilę zamiera. Wiosną natomiast budzi ich do życia, daje energię i zapał do ciężkiej pracy. Bohaterowie mają bardzo wiele zajęć związanych z pracą na roli i w gospodarstwie. Należy do nich między innymi kopanie kartofli:
"Rzędy kobiet czerwieniły się na kopaniskach, rozlegał się gruchot zsypywanych do wodów kartofli (...) miejscami orano jeszcze pod siew".
A takrze zbieranie i zwożenie kapusty:
"Cała wieś była zajęta wycinaniem i zwożeniem kapusty, pełno jej było po klepiskach, sieniach i izbach, a jak u niektórych pod okopami siniały kupy główek".
Były także inne zajęcia: "miądlenie lnu", orki jesienne, sianie ozieminy, łatanie dachów, obieranie kapusty.
Władysław Reymont nieprzypadkowo wprowadził do powieści różne zwyczaje i obrzędy, związane między innymi z Zaduszkami, Wigilią, Pasteją, weselem. Chciał w ten sposób przybliżyć czytelnikowi obraz tamtych czasów. Dzięki temu lepiej poznajemu ich życie i zwyczaje, tradycje, których w naszych czasach dawno już nie ma.
Wydaje mi się, że Właduslaw Reymont słusznie został nagrodzony tak ważną nagrodą, jaką jest literacka Nagroda Nobla. Po pierwsze język "Chłopów" jest językiem oryginalnych, właściwym tylko dla tej powieści. Został celowo stworzony, aby przybliżyć mowę wiejską mieszkających na wsi Lipczan, tj. gwarę łowicką. Łączy w sobie elementy różnych stylów literackich i realizmu, naturalizmu, symbolizmu, impresjonizmu i ekspresjonizmu. Na tym właśnie polega synkretyzm tej powieści. Po drugie, ukazuje bohaterów jako tych, dla których ziemia i praca z nią są świętością, jedynym środkiem utrzymania rodziny. Po trzecie, odnosi się do życia ludzi mieszkających nie tylko w Polsce, ale także w innych krajach.
Władysław Reymont - syn wiejskiego organisty, wielki talent literacki, należy do grona najwybitniejszych pisarzy polskich. Jego najważniejsza powieścią są "Chłopi" - wielka epopeja o wsi polskiej i jej mieszkańcach. To właśnie za "Chłopów" w 1924 roku otrzymuje literacką Nagrodę Nobla. Czy rzeczywiście powieść Reymont. zasłużyła na tak wysokie wyróżnienie? Spróbuje odpowiedzieć na to pytanie.
Akcja powieści rozgrywa się w autentycznej wsi Lipce. Jest bardzo zróżnicowana ze względu na stan posiadania chłopów, który wpływa na ich życie towarzyskie oraz miejsce zajmowane we wsi. Społeczność wiejską można podzielić na kilka grup. Najbogatsi, do których należą: Boryna, wójt, młynarz, organista, ksiądz. Średniozamożni, których reprezentuje Dominikowa i Kłębowie. Natomiast biedota i komornicy to: Winciorkowie, Gołębiowie, Kozłowie, Bylica i inni. Stan majątkowy decydował o pozycji zajmowanej we wsi. Największe znaczenie i szacunek posiadali najbogatsi. Z racji posiadanego majątku mają oni uprzywilejowane miejsce w kościele, decydujący głos w najważniejszych sprawach z życia wsi, a także prawo do wykorzystywania innych (Boryna bezwzględnie wyzyskuje Kunę, Witka).
Przedstawjając gromadę lipiecką, Reymont interesije się wszystkim, co dotyczy życia wiejskiej społeczności, między innymi dniem powszednim, pracą, świętami, czasem wolnym, a także zabawami i rozrywkami.
Praca w "Chłopach" ukazana jest bardzo realistycznie, zaś jej rytm wyznaczany jest przez przyrodę. Codzienne obowiązki, związane z pracą na roli i w gospodarstwie, są nieodłącznum elementem życia wiejskich bohaterów. Jesień i wszystkie prace jesienne pokazane są bardzo dokładnie, gdyż to właśnie ta pora rozpoczyna kalendarz pracy. Pory roku wyznaczają czas zasiewów i czas zbierania plonów, czas pracy i czas odpoczynku. To właśnie przyroda bardzo bezdusznie i konsekwentnie każe chłopom wiosną wychodzić w pole, latem pracować przy żniwach, jesienią zmierać plony, a zimą odpoczywać. Jest między innymi reżyserem przeżyć, zdarzeń i nastrojów bohaterów. Zimą pozwala im na lenistwo i senność, bo sama na chwilę zamiera. Wiosną natomiast budzi ich do życia, daje energię i zapał do ciężkiej pracy. Bohaterowie mają bardzo wiele zajęć związanych z pracą na roli i w gospodarstwie. Należy do nich między innymi kopanie kartofli:
"Rzędy kobiet czerwieniły się na kopaniskach, rozlegał się gruchot zsypywanych do wodów kartofli (...) miejscami orano jeszcze pod siew".
A takrze zbieranie i zwożenie kapusty:
"Cała wieś była zajęta wycinaniem i zwożeniem kapusty, pełno jej było po klepiskach, sieniach i izbach, a jak u niektórych pod okopami siniały kupy główek".
Były także inne zajęcia: "miądlenie lnu", orki jesienne, sianie ozieminy, łatanie dachów, obieranie kapusty.
Władysław Reymont nieprzypadkowo wprowadził do powieści różne zwyczaje i obrzędy, związane między innymi z Zaduszkami, Wigilią, Pasteją, weselem. Chciał w ten sposób przybliżyć czytelnikowi obraz tamtych czasów. Dzięki temu lepiej poznajemu ich życie i zwyczaje, tradycje, których w naszych czasach dawno już nie ma.
Wydaje mi się, że Właduslaw Reymont słusznie został nagrodzony tak ważną nagrodą, jaką jest literacka Nagroda Nobla. Po pierwsze język "Chłopów" jest językiem oryginalnych, właściwym tylko dla tej powieści. Został celowo stworzony, aby przybliżyć mowę wiejską mieszkających na wsi Lipczan, tj. gwarę łowicką. Łączy w sobie elementy różnych stylów literackich i realizmu, naturalizmu, symbolizmu, impresjonizmu i ekspresjonizmu. Na tym właśnie polega synkretyzm tej powieści. Po drugie, ukazuje bohaterów jako tych, dla których ziemia i praca z nią są świętością, jedynym środkiem utrzymania rodziny. Po trzecie, odnosi się do życia ludzi mieszkających nie tylko w Polsce, ale także w innych krajach.